جداسازی کامل و جزئی حالت‏های ارتعاشی موتور ملی حول محور گشتاور غلتشی

موتور خودرو از منابع مهم تولید ارتعاش در خودرو است. از این رو، تعیین مقادیر مناسب سختی، موقعیت و زاویه قرارگیری نگهدارنده­های آن باعث کاهش ارتعاشات موتور و همچنین کاهش نیروی منتقل شده به شاسی و افزایش آرامش سرنشینان خودرو می‏گردد. در این مقاله، در نظر است که مقادیر مناسب سختی نگهدارنده‏های موتور ملی به منظور بهبود رفتار ارتعاشی آن تعیین گردد. به این منظور، در ابتدا سعی می‏گردد که با استفاده از روش جداسازی کامل حالت‏های ارتعاشی موتور حول محور گشتاور غلتشی، ضرایب مناسب سختی نگهدارنده‏ها تعیین گردند. ولی، محاسبات نشان می‏دهند که امکان دستیابی به جداسازی کامل حالت‏های ارتعاشی تنها با تغییر سختی نگهدارنده‏ها و با توجه به محدودیت­های طراحی وجود ندارد. از این رو، با استفاده از روش­ بهینه‏سازی به جداسازی جزئی حالت‏های ارتعاشی موتور حول محور گشتاور غلتشی پرداخته می‏شود. به این منظور، سختی نگهدارنده‏ها به عنوان متغیرهای بهینه‏سازی در نظر گرفته شده و با انجام تحلیل حساسیت، تنها متغیرهایی که بیشترین تأثیر را بر تابع هدف دارند، انتخاب می‏گردند. بهینه‏سازی به روش وراثت و با قید مناسب انجام می‏پذیرد. در نهایت، مقایسه نمودارهای پاسخ بسامدی حالت‏های معمول و بهینه نشان می‏دهد که با به کارگیری سختی‏های به دست آمده از بهینه‏سازی، نه تنها ارتعاشات موتور کاهش می‏یابد، بلکه مقدار نیروی منتقل شده به شاسی هم کاهش می‏یابد که به معنای افزایش آرامش سرنشینان خودرو است.